گنجینۀ همواره تازۀ شعر و ادبیات و هنر پارسی، بجامانده از دوران طلایی کانون پرورش فکری: برای سال‌های کهنه‌ای که آمدن و رفتنشان فقط آنها را پوسیده‌تر می‌کند...

توضیح:مجموعۀ صدای شاعر همراه با بسیاری دیگر از کاست‌ها و صفحات گرامافون که از بین آنها می‌توان به  مجموعه زندگی و آثار موسیقیدانان ایران و جهان، آوازهای فولکلور ایران، مجموعۀ کل ردیف موسیقی و دیگر موارد اشاره کرد، در سال‌هایی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تولید شدند که احمدرضا احمدی، شاعر معاصر و یکی از شاخص‌ترین چهره‌های موج نو ادبیات ایران، مدیر تولید موسیقی این مجموعه بود.

قاصدکی رو در روی آینه‌ی ماه
سایه‌اش سنگین، ندایش جانسوز
لبریز از آه گمشدگان...
گمشدگان...

گمشدگان را به زندان امن سرنوشت سپرده‌ام
در کشتی پر حادثه‌ی تقدیر خودخواسته

چنارهای سوخته

گنجشگکان سنگی، بی‌هراس از رگبار پاییزی

و نوشداروی باران، پس از مرگِ برگ

 باران...

آیا خواهد شست آِینه‌ی غبارآلود شهر را؟

یا سیاهی دروغ‌هایی که از حقیقت می‌گویند؟

در این دیار کبوترها نیز به قفس‌های شیشه‌ای مهاجرت کرده‌اند

 باران در میان این خزان،

نه، بهار زرین...

چه نوازنده است نسیم فردوس جاودان مولانا:

 من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا

من از کجا غم باران و ناودان ز کجا

من از کجا...

غزال رمضانی، بهار زرین 1393

پس از شبی نه چندان طولانی، پگاه فرا رسیده است...
خورشید هر چند پنهان از نظر، از ماورای ابرها پرتوافشانی می‌کند
همچنان درخشان، حتی از پس تیره‌ترین آسمان...
و در شگفتم!